Onlangs is onze liefste nicht overleden. Ze heeft besloten dat zij niet meer op deze fysieke aarde wilde leven. Volledig haar goedrecht maar poh… wat was dit een schok voor mij, voor mijn kinderen en partner. Onze wereld kwam even helemaal stil te staan…
In mij gebeurde er zoveel tegelijkertijd. Op het moment dat ik het bericht hoorde zat ik naast Maartje in de auto, we hadden die ochtend een prachtige lezing gegeven over ons perspectief op de dood, ik werd overvallen door zoveel verdriet en schreeuwde de tranen eruit. Paar minuten erna overviel me een ongekende rust en flapte ik eruit ‘het is ok, zij is ok’. Het was een diepgeworteld oer-gevoel wat ik ervaarde. Het verdriet ebde weg. Ik werd stil en rustig.
Nooit meer lachen
In de dagen die volgden werd ik geconfronteerd met mezelf, met mijn gedachten en mijn gevoel en verdriet. Er waren momenten dat ik me liet meesleuren met de gedachten dat ik haar nooit meer zou zien… nooit meer met haar zou lachen, nooit meer voor haar kon koken, nooit meer van die heerlijke eerlijke gesprekken kon voeren, nooit meer…. Het maakt me verdrietig en brengt me in mineur.
En er was een moment dat ik tijdens het masseren met mijn zoon aan het kletsen was over onze lieve nicht. Over hoe hij zich voelt, waar hij allemaal aan denkt, wat er in hem gebeurt. En in een moment van stilte tijdens deze massage voelde ik haar heel dicht bij me en ze liet me voelen hoe zij zich nu voelt, een gevoel dat niet in woorden uit te leggen is, maar ik voelde nu dat zij echt ok is. Dat het zo klopt en dat zij er ok mee is. Zo fijn om te voelen dat dit zo is. Een ervaring dat mij alleen maar bevestiging geeft.
Oergevoel
Hierdoor kwam ik tot de realisatie dat dat diepgewortelde oer-gevoel dat ik in de auto ervaarde, dat is het zielsbewustzijn, de dood vanuit zielsperspectief ervaren. En het moment dat ik me liet meesleuren met mijn gedachten het ego-perspectief is. Ik werd me bewust van het feit dat ik aan het laveren ben tussen het ego-perspectief en het zielsperspectief op de dood.
En beide perspectieven mogen er zijn, het laveren hiertussen is precies wat we hier als fysiek mens kunnen en mogen doen. Beide perspectieven in balans brengen dat is wat ik ervaar. En dit toestaan en toelaten geeft me zoveel rust in mijzelf. Het verdriet en gemis mag er zeker zijn, voelt ook fijn om dat te voelen, dat is het stukje liefde wat ik nu nog kan uiten wat ik voor haar voel. Maar er ok mee zijn dat zij er fysiek niet meer is, maar weten dat ik nog steeds met haar kan communiceren en voelen dat ze er is, mag en kan ook, en ook dat is liefde…
Wil je meer leren over het ego- en zielsperspectief op de dood en wat dat praktisch voor jou kan betekenen? In ons live online programma vanaf 8 januari komt dit in les 2 uitgebreid aan bod.
Bekijk onze agenda voor alle events die wij aanbieden.
